"Het beste wat je kunt worden is jezelf."


True Me


Inspiratie - de lessen van Josefien

Veel mensen komen bij me omdat ze willen werken vanuit hun hart. Ze zoeken naar werk dat daar het beste bij past. Een mooi streven. Maar wat nou als dat er even niet in zit – vanwege een economische crisis bijvoorbeeld? Dan kun je er ook voor kiezen om je hart te leggen in dat wat je al doet.


'Achter het raam'.

Vandaag heb ik de laatste eer bewezen aan Joop, alias Josefien. Josefien heeft het grootste deel van zijn werkzame leven doorgebracht in een hokje van anderhalf bij twee. Hij was namelijk 33 jaar lang kassier in een bioscoop. De hele dag op een stoel zitten, kaartjes aanslaan op de kassa en wisselgeld teruggeven, communicerend door een microfoontje van achter een glazen ruit. "Ik werk achter het raam", zei hij altijd met een knipoog.
Hij begon in de jaren tachtig als kassier in een pornobioscoop. Morsige mannetjes die aan de kassa kwamen met een integraalhelm en zonnebril op en zo snel mogelijk door wilden lopen. Feministes die de gevel kwamen bekladden en ruiten kwamen ingooien. Maar hij maakte er een feest van met zijn collega's en de bezoekers die hij met zijn persoonlijke benadering en gevoel voor humor toch wist te ontdooien.


Hilarische verhalen

josefien wilddiner1.jpg

Toen eind jaren '80 de pornobioscopen sloten werd hij door zijn werkgever overgeplaatst naar de Camera bioscoop, een 'gewone' bioscoop aan de Oudegracht in Utrecht. Het was een enorme omslag voor hem, maar al gauw wist hij ook hier de slingers op te hangen. Vanuit zijn glazen hokje (dat hij 'Het Aquarium' noemde) keek hij de hele dag uit over de gracht en maakte contact met voorbijgangers, collega's en klanten. Hij zat altijd vol grappen en grollen; hilarische imitaties van collega's, managers en klanten, gekke bekken, theatrale gebaren, smeuïge verhalen over zijn lotgevallen – vaak flink aangedikt (wat het nog leuker maakte) en scherpe observaties. Maar ook verhalen over lieve, aandoenlijke klanten die hem hadden geraakt.


Guantanamo Bay

In mijn studietijd en nog jaren daarna werkte ik in diezelfde bioscoop als ouvreuse. Mede dankzij hem herinner ik me die tijd als misschien wel de leukste baan die ik ooit in mijn leven gehad heb (tot ik coach werd, dan). En nog steeds, als ik in Utrecht was liep ik altijd even langs de Camera om een praatje te maken met Fien. Hij zag me altijd van ver aankomen en verwelkomde me dan met een enthousiast: "Hallooo liefie!"
Waar hij was, was het leuk. Iedereen voelde zich welkom, er werd gelachen. Ik denk stiekem dat hij Guantanamo Bay nog zou kunnen omtoveren in een vrolijke vakantiekolonie. Nu gaat hij, zoals zijn zus vandaag zei, 'daarboven de boel op stelten zetten'.


Wat zijn de lessen van Josefien?

1) De omstandigheden waarin je leeft of werkt zijn minder belangrijk dan wat je er zelf van maakt. Je kunt overal iets moois van maken. Door de zonzijde op te zoeken, en die desnoods zelf te zĂ­jn.
2) Mensen als de Dalai Lama, Ghandi en Nelson Mandela ten spijt, de grootste inspiratiebronnen zijn dichtbij je, vlak voor je neus. Kijk maar eens om je heen!



Voel je vrij inhoud uit dit blog te delen, op voorwaarde dat je mij en deze website als bron vermeldt.